محبت به امام زمان(عج) تحمیلی نیست!

وقتی به محبت مادر به فرزند یا محبت های دیگر می نگریم می بینم که به صورت تحمیلی نبوده و خود بخود در دل انسان جای گرفته است. اصولا محبت امری تحمیلی نیست. در مورد امام عصر نیز باید به مرحله ای برسیم که این محبت در دل ما جای بگیرد و تحمیلی نباشد. در این صورت مشکل ما از ریشه حل خواهد شد.

برخی محبت ها ذاتی است و از دست انسان خارج است مانند محبت پدر و مادر به فرزند. هیچ گاه پدر یا مادر را مجبور نمی کنند تا فرزندش را دوست داشته باشد. به همین علت در قرآن کریم سفارش نشده که ای والدین شما فرزندانتان را دوست داشته باشید اما به فرزندان سفارش فراوان شده که به والدین احترام گذارده و با آنان مهربان باشند. (23و24 سوره اسراء) این بدان دلیل است که پدر و مادر خواهی نخواهی فرزندان را دوست می دارند زیرا فرزندان پاره تن والدین هستند.

برخی محبت ها نیز به مرور زمان و در اثر ارتباط و مأنوس شدن با افراد به وجود می آید مانند بسیاری از دوستی های متداول در جامعه.

محبت اهل بیت و خصوصاً‌ امام زمان(عج) به ما شیعیان ذاتی است. ما شیعیان پاره تن امامانمان هستیم. آن بزرگواران فرمودند:‌ شیعیان از باقی مانده گل ما خلق شدند. بنابراین ایراد و اشکال از ناحیه من و شماست که محبت حقیقی پدران معنوی خصوصا امام زمان خود را از دست داده ایم. امام زمان(عج) می فرماید: ما در مراعات شما کوتاهی نکرده و یاد شما را فراموش نمی کنیم.

وقتی فرزندی را قبل از به وجود آمدن علاقه بین او و والدینش از هم جدا کنند پدر و مادر آن فرزند را تا آخر عمر فراموش نمی‌کنند اما پس از مدت کوتاهی آن فرزند یاد والدین عزیز خود را از یاد خواهد برد. در مورد رابطه ما با امام زمان مشابه این اتفاق رخ داده. آن قدر انس و ارتباط ما با حضرت کم شده که گویا دیگر محبتی در این دل بی معرفت نمانده. جذبه و کشش از طرف آقا کم نشده، من و تو بی معرفت شده ایم. ایشان به ما نزدیک است ما از ایشان دور هستیم.

آیة‌ الله بهجت(ره) می‌فرمودند: «او « عین الله الناظرة و أذنه الواعیة» است و جلوتر از ماها می‌شنود حرف ما را! بلکه خودمان که حرف می‌زنیم این صدا از لب می‌آید به طرف گوش، فاصله‌ای دارد،‌ او جلوتر از این فاصله،‌ حرف ما را می‌شنود از خودمان،‌ کلام خودمان را! آن وقت آیا ما می‌توانیم کاری بکنیم که او نفهمد؟ می‌توانیم کاری بکنیم که او نداند؟... چرا کاری نمی‌کنید که همیشه خودتان را پیش آن حضرت ببینید؟‌ او ما را می‌بیند و ما او را نمی‌بینیم! پس چرا این قدر دوریم؟»(بهارانه، ‌ص 59)                  

راه ایجاد ارتباط با اهل بیت علیهم السلام و مخصوصاً‌ حضرت ولی عصر عبارت است از:‌

1- معرفت خداوند متعال

2- اطاعت محض از پروردگار

این دو موجب حب به خداوند و محبت نسبت به همه آن ها که خدا آنان را دوست می دارد- مثل انبیاء‌و اوصیاء- ‌می شود. مخصوصاً‌ موجب علاقه و ارتباط با محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم می شود که نزدیک ترین آن ها به ما حضرت صاحب الامر است.» (بهارانه،‌ ص58)

حقیقت این است که آن قدر از اماممان دور شده ایم که اعتقاد درستی هم برایمان نمانده.آیة‌ الله بهجت رحمة الله علیه می فرمودند:« چنان چه در اطاقی در بسته باشیم و بدانیم که قدرت بزرگی مثل آمریکا پشت در ایستاده و سخنان ما علیه و له خود را می شنود و ضبط می کند و به موقع علیه ما به اجرا می گذارد،‌ چقدر حال ما فرق می کند و مواظب سخنان خود می شویم! با این که آن ها را نمی بینیم ولی علم داریم و می دانیم که پشت در هستند. پس چرا حال ما نسبت به امام زمان چنین نیست در انجام آن چه بر له و علیه اوست!؟ و هیچ با اهل تسنن که چنین اعتقادی ندارند فرق نداریم!؟» (بهارانه،‌ص54) بنابراین بسیاری از مشکلات ما از بی معرفتی است. آیا شده یک روز از خواب که برمی خیزیم اولین کاری که می کنیم این باشد که به مولایمان سلام کنیم. مگر ما او را ارباب خود نمی دانیم ما چه بنده ای هستیم که این قدر بی ادب می باشیم و حتی از یک سلام کردن به مولای مهربانمان دریغ می کنیم. این مطلب علتی ندارد به جز «‌ کمی معرفت». آیة‌ الله بهجت رحمة الله علیه می فرمودند:« طبیبی در نزدیکی وفاتش به همه انوار معصومین سلام کرد و تعظیم نمود ولی هیچ کدام از حضار کسی را نمی دیدند! آن بزرگواران که در وقتش به ان ها احتیاج داریم نباید کاری کنیم که دم آخر بگویند:‌ ما این شخص را نمی شناسیم!» (بهارانه،‌ص65)

پس در آغاز راه باید قلب نازنین ایشان را با اعمال نادرست خود به درد نیاوریم. ،‌ اگر ما در انجام واجبات و ترک محرمات که عصاره بندگی است کوتاهی نکنیم قطعا امامی که یاد ما را فراموش نخواهد کرد نیز به ما نظر لطف خواهد کرد.

پدر آیت الله سیستانی در مشهد مقدس برای تشرف به محضر امام زمان علیه السلام ختم زیارت عاشورا را چهل جمعه،‌ هرهفته در مسجدی از مساجد شهر آغاز کرده بود. ایشان می فرمود:‌» در یکی از جمعه های آخر ناگهان شعاع نوری را مشاهده کردم که از خانه ای نزدیک به آن مسجدی که من در آن مشغول به زیارت عاشورا بودم می تابید. از جای برخاستم و به دنبال آن نور به در آن خانه رفتم. خانه کوچک و فقیرانه ای بود که از درون آن نور عجیبی می تابید. در زدم وقتی در را باز کردند مشاهده کردم که حضرت ولی عصر امام زمان علیه السلام در یکی از اتاق های آن خانه تشریف دارند و در آن اتاق جنازه ای را مشاهده کردم که پارچه ای سفید روی آن کشیده بودند. وقتی وارد شدم و اشک ریزان سلام کردم،‌ حضرت به من فرمودند:‌ « چرا این گونه به دنبال من می گردی و این رنج ها را متحمل می شوی؟ مثل این باشید تا من به دنبال شما بیایم. بعد فرمود:‌ این بانویی است که در دوره بی حجابی ( دوره رضا خان پهلوی)‌ هفت سال از خانه بیرون نیامد تا مبادا نامحرم او را ببیند.» (پرچم بر افراشته،‌ اتحادیه انجمن اسلامی دانش آموزان،‌ ص53)

با توجه به مطالب بالا آن چه مهم است و باید اتفاق بیافتد ایجاد محبت است. یک محبوب، اگر ببیند که محبّ او در پی بر آوردن خواسته اوست حتما به محبوب خود نگاه خواهد کرد و نگاه محبوب محبت او را به ارمغان خواهد آورد. آن حضرت (عج) مى‏فرماید: پس باید هر یك از شما (شیعیان)، كارهایى را كه موجب جلبِ محبّت مى‏گردد، انجام دهید و باید از كارهاى ناپسندى كه خشم و غضب ما را در پى دارد، اجتناب كنید. پس (آگاه باشید كه) مرگ آدمى ناگهان مى‏رسد كه در آن، دیگر توبه سودى نمى‏رساند و ندامت، نمى‏تواند او را از عذاب برهاند.

امام زمان که محبوب حقیقی ما شیعیان است از ما چیزی نمی خواهد مگر اطاعت از پروردگار متعال که محبوب امام زمان است. اصولا میان محبوب بودن خداوند و امام زمان تفاوتی نیست زیرا خواست امام زمان نیز چیزی جز خواست خداوند نمی باشد.

برای رسیدن به معرفت و محبت امام زمان موارد زیر نیز مدد کار ما خواهد بود. البته این موارد نیز جدای از موارد بالا نمی باشد.بیشتر موارد بالا به حوزه شناخت برمی گشت اما آن چه در ذیل می آید بیشتر مربوط به حوزه عمل است.

1-  طهارت نفس: اولین طریق عالی برای ارتباط با حضرت مهدی (عج) انجام دادن واجبات و ترک معاصی و گناهان است. یكى از عوامل دورى انسان از امام زمان(عج) و قطع ارتباط روحى و معنوى و ناخشنودى آن حضرت، ارتكاب محرّمات الهى و گناهان است.

آن حضرت در توقیع شریف به شیخ مفید(ره) مى‏فرماید: «شما مكلّف هستید كه اوامر و دستورات ما را به دوستانمان برسانید، با اینكه ما بر اساس فرمان خداوند بزرگ و صلاح واقعى خود و شیعیانمان - تا زمانى كه حكومت بر دنیا در اختیار ستمگران است - در نقطه‏اى دور و پنهان از دیده‏ها به سر مى‏بریم ؛ ولى از تمام حوادث و ماجراهایى كه بر شما مى‏گذرد، كاملاً مطّلع هستیم و هیچ‏چیز از اخبار شما بر ما پوشیده نیست. از خطاها و گناهانى كه بندگان صالح خداوند، از آنها دورى مى‏كنند ؛ اما شما آنها را مرتكب مى‏شوید نیز با خبریم. از عهدشكنى‏ها و پشت سر گذاشتن عهد و پیمان‏ها با اطلاعیم... پس از خداوند بترسید و تقوا پیشه كنید و ما خاندان رسالت را مدد رسانید.سعى كنید اعمالتان به گونه‏اى باشد كه شما را به ما نزدیك سازد و از گناهانى كه موجبات نارضایتى ما را فراهم مى‏نماید، بترسید و دورى كنید.

باید دانست كه امام هر زمان، مظهر رحمت و رأفت الهى و واسطه فیض بین خالق و مخلوق است. تمام نعمت‏ها به بركت وجود امام و حجّت هر زمان به مردم مى‏رسد و تمام بلاها نیز به بركت وجود او رفع مى‏شود و با اندكى اشتباه و خطایى، این الطاف و بركات از انسان دریغ نمى‏گردد. او مظهر رحمت الهى است و هیچ سود و منفعتى را از دیگران توقّع ندارد و جز در راه منافع آنان قدم بر نمى‏دارد. در عنایت و لطف او، هیچ بخل و كاستى راه ندارد.به همین جهت امام زمان دست گناه كاران را مى‏گیرد و آنان را از غرقاب گناه نجات مى دهد وبا هدایت‏هاى باطنى و خدایى خود،آنها را به خدا نزدیك مى‏كند

2- توسل به ائمه اطهار:‌ یکی از شاه کلید های ارتباطی ما برای رسیدن به قرب الهی ارتباط با ائمه اطهار است. اگر ما در کنار خود سازی که انجام می دهیم از این بزرگواران نیز مدد بجوییم آن گاه در کار ما نه تنها تسریع خواهد شد بلکه عنایت ویژه امام عصر(عج) نیز ما را فرا خواهد گرفت. در میان معصومین توسل به حضرت ابا عبد الله الحسین بیشتر سفارش شده و خود ائمه فرموده اند:‌ ما کشتی نجات هستیم اما [امام] حسین (علیه السلام)‌ از ما سریع تر است. توسل به امام حسین و خود امام زمان در طول این را ه یاری گر ماست.